Miniaturen. Wat een buitengewoon nuttig hulpmiddel! En toch zo weerstand geboden. Zo verkeerd begrepen. Dus vermeden! Studenten zeggen vaak: “Ik wil gewoon naar het schilderij! Tegen de tijd dat ik een miniatuur heb gemaakt, heb ik niet meer de energie om het schilderij te maken. En dit standpunt wordt vooral omarmd als het gaat om het maken van thumbnails en plein air. Maar voor mij kan ik me op dit punt in mijn schilderleven niet voorstellen dat ik aan een representatief stuk zou beginnen zonder minstens één miniatuur te maken, zowel in de studio als op locatie!
Het maken van een miniatuur (of twee) is een snelle manier om:
- Begrijp wat je wilt schilderen (er is zoveel om uit te kiezen!)
- Stel uw schilderij samen voordat u pastel op papier of verf op canvas/karton aanbrengt
- Creëer een patroon/ontwerp van drie waarden – de basis van je schilderij
- Raak vertrouwd met uw onderwerp
Miniaturen zijn snelle, kleine verkenningen van de schildermogelijkheden. Soms laat een thumbnail je zelfs zien dat wat je dacht te willen schilderen op dit moment niet het onderwerp voor jou is.
Dus ja, ik maak thumbnails en plein air, ook al besef ik dat de scène (vooral het licht) van moment tot moment verandert en dat tijd van essentieel belang is. Ik zou er niet van dromen om deze o zo waardevolle stap over te slaan!
Laat me je meenemen door een paar stukken die onlangs op locatie in La Manzanilla, Mexico zijn gemaakt. Je ziet de scène zoals ik die zag en vervolgens, via mijn thumbnails, het deel van de scène dat ik koos om te schilderen. Je ziet ook het uiteindelijke schilderij.
Laten we gaan!
Deze prachtige paarse muur stond net om de hoek van waar wij logeerden. (Je kunt een eerder bericht lezen over hoe ik de weerstand overwon die ontstond rond het schilderen in de open lucht terwijl ik in Mexico was.) Het hield me tegen. En oh die slagschaduw geworpen door de mangoboom!
Je zult in mijn schetsboek zien dat ik met een horizontale thumbnail ben begonnen. Maar terwijl ik werkte, realiseerde ik me dat ik me wilde concentreren op de overgang van de slagschaduw naar de zonverlichte muur, samen met de fiets. Dus begon ik nog een thumbnail – een verticale.
Toen ik deze scène koos, wist ik dat de fiets elk moment weggereden kon worden. Ik nam dat risico en had geluk: het bleef de hele schildertijd zitten!
Ik was behoorlijk gecharmeerd van die muur. (Terzijde: ik was een beetje gefrustreerd dat ik niet de kleuren in mijn Unison Color 36-delige set had om het tot zijn recht te laten komen. Dus liet ik het repliceren van die specifieke paarse kleur los en concentreerde ik me op waardeverschillen en het creëren van een warme sfeer. gekleurde muur!)
Het volgende stuk staat weer bij diezelfde paarse muur. Maar deze keer waren het de honden die daar rondslingerden die ook mijn aandacht trokken. Ze leken vooral vast te houden aan de slagschaduwen. De fiets voegde nog een interessante opmerking toe.
Hier is de scène (zonder honden, zo blijkt!).
Je kunt in mijn thumbnail zien dat ik de weergave heb gecomprimeerd, waardoor de onderste schaduw dichter bij de rest van de scène komt. Ik vond het belangrijk om die schaduw over de onderkant van het stuk te laten lopen. Je kunt in mijn thumbnail ook zien dat ik erover dacht om een uitschieter op te nemen: een hond die in de hete zon zit, maar deze heeft doorgestreept. De hond bewoog nadat ik hem naar binnen had getrokken en ik besloot bij honden in de schaduw te blijven. (Is er niet een gezegde over Mad Dogs en Engelsen…?
En dan het schilderij. Tegen het einde van de werkzaamheden viel er plotseling een hond voor me neer en ik zette hem er snel in. Ik hou van die toevallige momenten die optreden als je op locatie schildert! Tegen die tijd zat de zon achter een enorme wolk en bleef het tafereel de rest van mijn schildertijd bewolkt. Nadat ik echter miniaturen had gemaakt, had ik een overzicht van het lichte, donkere en grijze patroon. Gelukkig had ik ook behoorlijk wat kleur gekregen. De scène ziet er zo grijs uit zonder zonlicht!!
Vervolgens is er de scène met een (verlaten?) wasmachine buiten. Het specifieke dat hier mijn aandacht trok, was het gereflecteerde licht dat door het oranje gebouw op de machine werd geworpen.
Omdat de wasmachine de voornaamste reden was om te stoppen, wilde ik dat deze een groot deel van het schilderij zou innemen. Dus in mijn miniatuur heb ik een groot deel van de omgeving uitgesneden. En ik heb gekozen voor een vierkant formaat. Ik vond ook de slagschaduwen op de muur op de achtergrond mooi – een mooi blauw contrast met de oranje muur. Toch twijfelde ik hoeveel ik moest meenemen. Dit is waar het maken van thumbnails en plein air van onschatbare waarde is! Ze helpen je veel gemakkelijker beslissingen te nemen over de compositie. Je kunt zien dat ik nog een miniatuur heb gemaakt om het ontwerp van de grote vormen van drie waarden echt te verduidelijken. Dit is de fase waarin ik kan zien of een compositie kans van slagen heeft.
Nu het formaat, de compositie en het waardepatroon waren bepaald, kon ik nu plezier hebben met de kleur!
Ten slotte is er nog een tamelijk onopvallende scène.
Er zit iets in het patroon, gecreëerd door de slagschaduw van de boom en de kleine donkere plekken, waardoor ik stopte en mijn schetsboek tevoorschijn haalde. Opnieuw besloot ik dichterbij te komen om het verhaal te vertellen van dit kleine hoekje van La Manzanilla, waarschijnlijk een hoekje dat door de meeste voorbijgangers wordt genegeerd.
In mijn miniatuur. Je kunt zien hoe ik dingen verplaats om aan mijn behoeften te voldoen. Een voorbeeld is de struik bij de paal. Ik heb ook alle onderdelen gecomprimeerd zodat ze in het vierkante formaat passen. En ik heb veel van de overhangende boomtakken verwijderd.
Als kunstenaar heb je de macht om deze veranderingen door te voeren. Creëren Thumbnails en plein air stelt mij in staat deze ideeën uit te zoeken voordat ik een stempel op het oppervlak van mijn schilderij ga zetten.
En hier is het schilderij! Op de tweede afbeelding (van mij met het schilderij) kun je zien dat mijn kleine schetsboekje met de thumbnails van de scène volledig zichtbaar is. Ik bewaar mijn thumbnails altijd vooraan en in het midden, omdat ik merk dat ik gemakkelijk de weg kwijtraak en afdwaal van mijn oorspronkelijke ontwerp als ik niet oppas!
Ik heb eerder gezegd dat het maken van miniatuurafbeeldingen in de open lucht ook kan voorkomen dat je tijd verspilt aan een schilderij dat niet stevig genoeg is en hoogstwaarschijnlijk een teleurstelling zal zijn. Ik zeg altijd: als de thumbnail je niet opwindt/bevalt, begin dan niet met schilderen! De kleur verbetert niet bij een zwart, grijs en wit ontwerp dat niet werkt.
Hier is een miniatuur die ik heb gemaakt van een scène die ik leuk vond. Ik besefte echter al snel dat ik op een ander tijdstip van de dag terug moest komen voor een beter patroon van donker, licht en grijs. Wat ik produceerde, boeide me helemaal niet – het was een beetje een blindganger! Je kunt zien dat ik zelfs heb geprobeerd het aan beide kanten uit te breiden om te zien of er een manier was om het te laten werken. Nee!
Mijn thumbnails zijn klein. Ik besteed niet veel tijd aan ze. Net als jij wil ik naar het schildergedeelte gaan! En werken in de open lucht brengt de extra stress met zich mee die gepaard gaat met het omgaan met een omgeving die voortdurend verandert, wat betekent dat we geen tijd willen verspillen. Maar thumbnails maken is de beste manier om je tijd te gebruiken!
Ik hoop dat je begrijpt dat het maken van miniatuurafbeeldingen in de open lucht eerder een voordeel dan een belemmering is. Ik ben benieuwd naar jouw mening, dus laat gerust een reactie achter.
Dat was het voor deze keer!
Gail
